Ο Μέσι ήταν σα να ήταν από πάντα εκεί. Αμούστακο πριν καν ρίξει το πρώτο ξύρισμα του, τον είδαν οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα να κάνει τα μαγικά του και τον λάτρεψαν. Δεν έχει υπάρξει ούτε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου που να έχει ακουστεί η παραμικρή μουρμούρα για εκείνον στο «Καμπ Νόου». Για τον Κριστιάνο Ρονάλντο όμως η διαδρομή στην πρωτεύουσα της Ισπανίας μόνο εύκολη δεν ήταν. Οσα ρεκόρ και αν ξεπέρασε, όσα χατ τρικ και αν έβαλε, όσα γκολ-φάουλ και αν εξαπέλυσε, χρειάστηκε να περάσει από χίλια μύρια κύματα, ώστε να κερδίσει την αγάπη του πλέον απαιτητικού κοινού του ποδοσφαιρικού κόσμου: αυτού που κατοικοεδρεύει στις εξέδρες του «Σαντιάγο Μπερναμπέου».
Αυτοί οι παράφρονες για όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, αλλά με μία δική τους σεβαστή παράλογη... λογική του στυλ: «Εδώ είμαστε Ρεάλ, η κορυφαία ομάδα που υπάρχει και έχουμε δει και έχουμε δει παικταράδες» δεν δίστασαν στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν να αποδοκιμάσουν τον Ζιντάν και το Φαινόμενο. Επόμενο ήταν λοιπόν να... κράξουν κάποια στιγμή και τον Πορτογάλο. Ουδέποτε όμως έκαναν το ίδιο με κάποιο δικό τους παιδί, ακόμα και εάν αυτός ήταν ο ατίθασος «παίζω όποτε έχω ωραίο κούρεμα» Γκούτι ή ο γκελαδόρος -στα τέσσερα τελευταία χρόνια του εκεί- Μίτσελ Σαλγάδο. Για το κοινό των Μαδριλένων, ο Κριστιάνο ήταν και παραμένει παρά την αγάπη που πλέον του έχουν, αλλά και την εκστρατεία για την «Χρυσή Μπάλα» (σ.σ.: που κάνουν, φορώντας όλοι το πρόσωπο του), ένας επίκτητος αστέρας και όχι γέννημα θρέμμα της ομάδας.
Και προς τι όλη αυτή η κουβέντα θα πει κανείς για τη σχέση του CR7 με την εξέδρα; Αφορμή αποτέλεσε η εμφάνιση ενός καταπληκτικού στατιστικού. Εχοντας φτάσει τις 150 συμμετοχές στην Πριμέρα Ντιβισιόν, έχει σκοράρει 163 γκολ! Αυτό μεταφράζεται σε εξωπραγματική συνέπεια σκοραρίσματος 1,1 γκολ ανά ματς πρωταθλήματος. Με αυτή την επίδοση ο 29χρονος επιθετικός έχει ήδη ξεπεράσει κατά πολύ τους σκόρερ θρύλους της Λα Λίγκα, έχοντας καλύτερες επιδόσεις απ' όλους τους προγενέστερους όταν εκείνοι στην εκάστοτε εποχή είχαν συμπληρώσει τα πρώτα 150 παιχνίδια τους...
Εντμούντο Σουάρεθ (Βαλένθια): 140 γκολ
Φέρεντς Πούσκας (Ρεάλ Μαδρίτης): 137 γκολ
Τέλμο Θάρα (Αθλέτικ Μπιλμπάο): 136 γκολ
Αλφρέδο Ντι Στέφανο (Ρεάλ Μαδρίτης): 127 γκολ
Μάνουελ Μπάδενες (Καστεγιόν, Μπαρτσελονα): 116
Εάν λοιπόν ερωτηθεί ένας πιτσιρικάς οπαδός της Ρεάλ για το ποιος είναι ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία της Ρεάλ, γίνεται ολοένα και πιο πιθανό να απαντήσει υπέρ του Ρονάλντο. Ωστόσο, οι παλιότεροι και ειδικά όσο αυξάνεται η ηλικία, είναι βέβαιο πως έχουν τις ιστορικές διαφωνίες τους. Ο Κριστιάνο διανύει την πέμπτη σεζόν του στα λευκά και ο μέσος όρος σκοραρίσματος του σε όλες τις διοργανώσεις έχει απογειωθεί στο μυθικό 1,39 γκολ ανά ματς. Τα νούμερα αναμφίβολα τον τοποθετούν στην 1η θέση και στην κορυφή όλων των σχετικών εγχώριων και εκτός συνόρων (π.χ. τα πρόσφατα 9 γκολ στους ομίλους) ρεκόρ.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι θρύλοι των Μερένγκες που έχουν κάνει καταπληκτικά πράγματα με τη φανέλα του συλλόγου και διεκδικούν ο καθένας με τον δικό του τρόπο τον τίτλο του κορυφαίου όλων των εποχών. Από δαύτους στη Μαδρίτη έχουν ως εκλεκτούς τους Αλφρέδο Ντι Στέφανο, Ραούλ και Ζινεντίν Ζιντάν...
Τον πρώτο είναι αλήθεια πως εμείς δεν τον έχουμε δει. Οσοι όμως τον παρακολούθησαν και έγραψαν για τα κατορθώματα του, τον τοποθετούν στο πλευρό των Πελέ, Μαραντόνα και Κρόιφ. Τα 5 σερί Πρωταθλητριών (μιας άλλης όμως εποχής) και τα 377 γκολ σε 521 αγώνες, τον φέρνουν στην κορυφή του μύθου της Ρεάλ. Βέβαια εμείς οι νεότεροι είναι εύλογο να έχουμε τις αντιρρήσεις μας. Ο Ραούλ που υπηρέτησε πιστά 16 ολόκληρα χρόνια τη Βασίλισσα, έγινε ο πρώτος σκόρερ της με 380 γκολ και την οδήγησε σε τρία Τσάμπιονς Λιγκ, είναι ο ποδοσφαιριστής που ενσαρκώνει περισσότερο από κάθε άλλον το παιδικό όνειρο κάθε οπαδού της και τα ιδανικά του συλλόγου. Ο Ζινεντίν Ζιντάν πάλι μπορεί να έμεινε μόλις για πέντε χρόνια στη Μαδρίτη και να μην ήταν σκόρερ σαν τους προηγούμενους, αλλά οι εικόνες από τις στιγμές μαγείας (με κορυφαίο το γκολ στον τελικό της Γλασκώβης) που έχει αφήσει, παραμένουν τόσο ισχυρές ως ανάμνηση που αντιστοιχούν σε δεκάδες γκολ των «ανταγωνιστών» του.
Προσωπικά στην κορυφή θα τοποθετούσα τον Ραούλ και πιο συγκεκριμένα με την ακόλουθη σειρά: Ραούλ, Ντι Στέφανο, Ζιντάν. Τον υπερπαίχτη -που λέει και μία ψυχή στο διπλανό γραφείο και δεν διαφωνώ καθόλου- Κριστιάνο δεν θα τον τοποθετούσα ακόμα δίπλα τους. Είμαι βέβαιος όμως πως δεν θα αργήσει να με διαψεύσει και να με κάνει να αναθεωρήσω. Ο ίδιος έχει δηλώσει πως στόχος του είναι να γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας και να φέρει το 10ο. Εάν τα κάνει αυτά (που πιστεύω πως θα τα καταφέρει), τότε αναμφίβολα θα ψηλώσει τρομερά και ίσως πλέον να του αξίζει να ονομαστεί και ο κορυφαίος όλων των εποχών που έχει φορέσει την πιο απαιτητική φανέλα του κόσμου.
Αυτή τη στιγμή όμως πιστεύω πως τούτος ο τίτλος δεν μπορεί να του απονεμηθεί. Το ίδιο θεωρώ πως ισχύει και στη συνείδηση του μέσου Μαδριλένου που τον αποθεώνει, αλλά απαιτεί από εκείνον την κούπα την καλή. Αλλωστε όσο σούπερ και αν είναι ο CR7, ο -σε βαθμό παραφροσύνης- απαιτητικός Μαδριλένος έχει λατρέψει στο παρελθόν Φέρεντς Πούσκας, Φρανθίσκο Χέντο (6 Πρωταθλητριών), Ούγκο Σάντσες, Εμίλιο Μπουραγκένιο και Ρομπέρτο Κάρλος. Και ο τεράστιος αριθμός των γκολ δεν αρκεί για να βάλει πιο πάνω από αυτούς τον Ρονάντο. Χρειάζεται κάτι ακόμα πιο αστραφτερό, όπως π.χ εκείνο το ασημικό με τα μεγάλα αυτιά...
* Μόνο ένας παίκτης στην ιστορία της Ρεάλ έχει κατακτήσει την «Χρυσή Μπάλα» για τα όσα έκανε με τη δική της φανέλα. Ηταν ο Ντι Στέφανο δύο φορές (1957, 1959). Οι Λουίς Φίγκο (2000), Ρονάλντο (2002) και Φάμπιο Καναβάρο (2006) ουσιαστικά βραβεύτηκαν αντίστοιχα για τα κατορθώματα τους πριν πάρουν μεταγραφή τον ίδιο χρόνο για τη Ρεάλ. Κατά συνέπεια εάν ο Κριστιάνο τα καταφέρει σε λίγες ημέρες, θα έχει κάνει κάτι που έλλειπε από το σύλλογο για 64 χρόνια!
Gazzeta.gr
100% bonus μέχρι 100 €