Ολόκληρο το ντέρμπι του ΟΑΚΑ

Ο Παναθηναϊκός επιβλήθηκε του Ολυμπιακού με 58-48 για την 14η αγωνιστική της Α1. Η υποψία μου επιβεβαιώθηκε χθες το μεσημέρι και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο: κάποιο... πουλάκι μου είπε ότι όντως σε όλη αυτή την πολύ αποτελεσματική τακτική που εφαρμόζει ο Παναθηναϊκός υπάρχει ένα λεπτό σημείο, που (όπως έχει αποδειχθεί στα προηγούμενα ματς) περιορίζει τη δράση του Σπανούλη κατά 30% σε σχέση με τον ρόλο του στα επιθετικά συστήματα του Ολυμπιακού. Δεν μου αρέσει να γράφω κάτι που δεν το ξέρω επακριβώς και νιώθω πολύ άσχημα που το κάνω, αλλά με ιντριγκάρησε αυτή η πληροφορία και γι' αυτό την αναφέρω...

Έχει, λέει, ο Ολυμπιακός ένα συγκεκριμένο (και κωδικοποιημένο) σύστημα που επιτρέπει στον Σπανούλη να διασπά τις άμυνες, όποιος κι αν είναι απέναντι του και πάνω σε αυτόν τον καμβά εξύφανε το δικό του σχέδιο ο Πεδουλάκης. Ο Αργύρης και οι συνεργάτες του πέρασαν πολλές ώρες μπροστά στο βίντεο, μελέτησαν με μεγάλη προσοχή τις στατιστικές και κατέληξαν σε αυτή την τόσο πολυσυζητημένη (λόγω της αδιάκοπης χρήσης και της αποτελεσματικότητας της) τακτική της αντιμετώπισης του Σπανούλη με έναν ψηλό παίκτη, που συνήθως και από την αρχή του αγώνα είναι ο Τζέημς Γκιστ.

Εδώ οφείλω να ανοίξω μια παρένθεση, διότι και στο (απώτερο ή το πιο πρόσφατο) παρελθόν, πολλοί προπονητές κατέφυγαν σε μια παρεμφερή τακτική για να αναχαιτίσουν τον δεινότερο σκόρερ των αντιπάλων, είτε σε καθαρό man to man, όπως αυτό που χρησιμοποιεί τώρα ο Παναθηναϊκός, είτε σε μια σύνθετη άμυνα με τέσσερις σε ζώνη κι έναν παίκτη να κυνηγάει τον στοχευμένο αντίπαλο (βλέπε Ομπράντοβιτς με τον Καλάθη πάνω στο Ναβάρο, στη σειρά των πλέι οφς της Ευρωλίγκας, το 2011). Αυτές οι συνδυασμένες αμυντικές πρακτικές, τύπου "box and one" (σε σχήμα τετραγώνου) ή "diamond and one" (σε σχήμα ρόμβου) υπήρξαν πολύ δημοφιλείς στη δεκαετία του '80, ως τεχνάσματα εναντίον του Γκάλη!