Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για το σχέδιο του Special One, να ενώσει δύο ομάδες σε μία, αγοράζοντας ποιότητα και κυρίως χρόνο με τέσσερις ή και πέντε παίκτες της Ατλέτικο!
Ότι έχει πετύχει μέχρι σήμερα και είναι πολλά αυτά, τα έχει πετύχει περισσότερο με το μυαλό του και λιγότερο με την δουλειά του. Όχι, δεν υποστηρίζω ότι δεν δουλεύει ο Ζοσέ Μουρίνιο, υποστηρίζω ότι είναι ο πιο έξυπνος προπονητής που γνώρισε ποτέ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ο Ζοσέ φέτος απέτυχε. Και ας προσπαθεί με τα διάφορα mind games να κρύψει την αποτυχία. Ηταν όμως σχεδόν λογική αυτή η αποτυχία, όχι μόνο γιατί επί της ουσίας την είχε προαναγγείλει, αλλά και γιατί ήταν η πρώτη του χρονιά στον πάγκο της Τσέλσι. Η απαίτηση για τίτλο, ασφαλώς και δεν ήταν δεδομένη και έτσι μπόρεσε να ξεφύγει από την πίεση της ερώτησης “Ναι, αλλά τι πήρες φέτος με την Τσέλσι Ζοσέ;”.
Η επόμενη όμως σεζόν θα του… προσφέρει αφόρητη πίεση. Οτιδήποτε λιγότερο από την κατάκτηση του πρωταθλήματος ή του Τσάμπιονς Λιγκ (ένα από τα δύο) θα είναι αποτυχία για τον Ζοσέ και την Τσέλσι. Αν και την επόμενη σεζόν μείνει χωρίς τίτλο είναι πιθανό ακόμη και να απομακρυνθεί από τον Αμπράμοβιτς. Συνεπώς οι όποιες δικαιολογίες τελειώνουν και μαζί τους και η πίστωση χρόνου.
Η φετινή Τσέλσι, μας έδειξε ότι είχε μεν τον χαρακτήρα του προπονητή της, αλλά είχε και πολλά που της έλειπαν. Ο Μουρίνιο ξέρει πλέον ότι έχοντας στα χέρια του μία ομάδα, βασικά στελέχη της οποίας είχαν μεγαλώσει αρκετά, ο μόνος δρόμος για να βελτιώσει την εικόνα της είναι η ενίσχυση και η ανανέωση.
Για αυτό δεν έμεινε ο Ασλεϊ Κόουλ, για αυτό δεν ανανεώθηκε το συμβόλαιο του Φράνκι Λάμπαρντ και του Σάμουελ Ετό, για αυτό είναι πιθανόν να φύγουν ακόμη δύο τρεις παίκτες, όπως ο Φερνάντο Τόρες ή ο Ντεμπά Μπα, ακόμη και ο Τζον Ομπι Μίκελ.
Από την άλλη ξέρει ότι η ανανέωση σε ηλικία και κυρίως σε πρόσωπα και το χτίσιμο μίας νέας ομάδας, η οποία θα έχει τουλάχιστον τέσσερις πέντε νέους παίκτες στην ενδεκάδα της είναι επικίνδυνο και θέλει χρόνο για να αποδώσει. Χρόνο πλέον δεν έχει. Οση πίστωση είχε, την εξάντλησε πέρυσι. Τι κάνει λοιπόν; Αγοράζει παίκτες και μαζί τους αγοράζει και τον χρόνο, διότι το μεγάλο πορτοφόλι του Αμπράμοβιτς του το επιτρέπει.
Πώς αγοράζει χρόνο; Μα κάνοντας μεταγραφές από μία και μόνη ομάδα. Την Ατλέτικο η οποία εκτός των άλλων και την ανάγκη των χρημάτων έχει και δεν μπορεί να πείσει κάποιους παίκτες της να μείνουν για πάντα σε αυτήν.
Η ομάδα που φέτος, απέκλεισε εύκολα και την Τσέλσι του Μουρίνιο από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Ισπανία, μπροστά από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, δεν είναι εύκολο να αντισταθεί στα εκατ. ευρώ και τις ορέξεις των μεγάλων της Ευρώπης. Ο Μουρίνιο το ξέρει και αγοράζει ότι καλύτερο έχει η Ατλέτικο προκειμένου να... κόψει δρόμο.
Επί της ουσίας το καλοκαίρι ο Μουρίνιο θα προσπαθήσει να “παντρέψει” δύο ομάδες σε μία. Θα προσπαθήσει δύο έτοιμα παζλ (την Τσέλσι που έφτιαξε αυτός και την Ατλέτικο που έφτιαξε ο Σιμεόνε) να τα μετατρέψει σε ένα μεγαλύτερο.
Ο Κουρτουά επιστρέφει, ο Τιάνγκο έχει ήδη υπογράψει στους μπλε ως ελεύθερος, ο Ντιέγκο Κόστα πέρασε και από ιατρικές εξετάσεις και ανακοινώνεται από μέρα σε μέρα. Επιπλέον ο Φελίπε Λούις φαίνεται έτοιμος για να ακολουθήσει τους τρεις πρώην συμπαίκτες του στο Λονδίνο και δεν αποκλείεται να υπάρξει και πέμπτος παίκτης. Ο Μιράντα ή ο Γκοντίν.
Πέντε βασικοί της Ατλέτικοι και άλλοι έξι της περσινής Τσέλσι γίνονται πολύ πιο εύκολα και πολύ πιο γρήγορα ομάδα.
Ο Μουρίνιο με τα λεφτά που έχει στη διάθεσή του θα μπορούσε εύκολα να κάνει καλές μεταγραφές. Ενδεχομένως και να βρει καλύτερους παίκτες από τον Ντιέγκο Κόστα, τον Φελίπε Λουίς, τον Τιάγκο και τον Μιράντα ή τον Γκοντίν, παίκτες όμως αυτούς του επιπέδου που να έχουν υπάρξει συμπαίκτες για τουλάχιστον δύο χρόνια στην ίδια ομάδα δεν μπορούσε να βρει.
Από ποια άλλη ομάδα στον κόσμο ο Μουρίνιο θα μπορούσε να πάρει πέντε βασικούς παίκτες και να είναι όλοι υψηλού επιπέδου; Από καμία είναι η απάντηση. Θα μπορούσε να πάρει έναν από την Ρεάλ, έναν από την Μπάγερν, έναν από την Μπαρτσελόνα, έναν από την Γιουβέντους και έναν από την Παρί για παράδειγμα. Δεν είναι όμως εύκολο να συνθέσεις αυτό το παζλ με τα πολλά διαφορετικά κομμάτια και να το κάνεις να φέρει τίτλους από την πρώτη σεζόν. Αν όμως πάρεις πέντε παίκτες από την ίδια ομάδα, τότε το πράγμα γίνεται σαφώς ευκολότερο...
Ο Μουρίνιο το ξέρει. Και για αυτό με τα λεφτά του Αμπράμοβιτς, αγοράζει μαζί με την ποιότητα και χρόνο.
Ότι έχει πετύχει μέχρι σήμερα και είναι πολλά αυτά, τα έχει πετύχει περισσότερο με το μυαλό του και λιγότερο με την δουλειά του. Όχι, δεν υποστηρίζω ότι δεν δουλεύει ο Ζοσέ Μουρίνιο, υποστηρίζω ότι είναι ο πιο έξυπνος προπονητής που γνώρισε ποτέ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ο Ζοσέ φέτος απέτυχε. Και ας προσπαθεί με τα διάφορα mind games να κρύψει την αποτυχία. Ηταν όμως σχεδόν λογική αυτή η αποτυχία, όχι μόνο γιατί επί της ουσίας την είχε προαναγγείλει, αλλά και γιατί ήταν η πρώτη του χρονιά στον πάγκο της Τσέλσι. Η απαίτηση για τίτλο, ασφαλώς και δεν ήταν δεδομένη και έτσι μπόρεσε να ξεφύγει από την πίεση της ερώτησης “Ναι, αλλά τι πήρες φέτος με την Τσέλσι Ζοσέ;”.
Η επόμενη όμως σεζόν θα του… προσφέρει αφόρητη πίεση. Οτιδήποτε λιγότερο από την κατάκτηση του πρωταθλήματος ή του Τσάμπιονς Λιγκ (ένα από τα δύο) θα είναι αποτυχία για τον Ζοσέ και την Τσέλσι. Αν και την επόμενη σεζόν μείνει χωρίς τίτλο είναι πιθανό ακόμη και να απομακρυνθεί από τον Αμπράμοβιτς. Συνεπώς οι όποιες δικαιολογίες τελειώνουν και μαζί τους και η πίστωση χρόνου.
Η φετινή Τσέλσι, μας έδειξε ότι είχε μεν τον χαρακτήρα του προπονητή της, αλλά είχε και πολλά που της έλειπαν. Ο Μουρίνιο ξέρει πλέον ότι έχοντας στα χέρια του μία ομάδα, βασικά στελέχη της οποίας είχαν μεγαλώσει αρκετά, ο μόνος δρόμος για να βελτιώσει την εικόνα της είναι η ενίσχυση και η ανανέωση.
Για αυτό δεν έμεινε ο Ασλεϊ Κόουλ, για αυτό δεν ανανεώθηκε το συμβόλαιο του Φράνκι Λάμπαρντ και του Σάμουελ Ετό, για αυτό είναι πιθανόν να φύγουν ακόμη δύο τρεις παίκτες, όπως ο Φερνάντο Τόρες ή ο Ντεμπά Μπα, ακόμη και ο Τζον Ομπι Μίκελ.
Από την άλλη ξέρει ότι η ανανέωση σε ηλικία και κυρίως σε πρόσωπα και το χτίσιμο μίας νέας ομάδας, η οποία θα έχει τουλάχιστον τέσσερις πέντε νέους παίκτες στην ενδεκάδα της είναι επικίνδυνο και θέλει χρόνο για να αποδώσει. Χρόνο πλέον δεν έχει. Οση πίστωση είχε, την εξάντλησε πέρυσι. Τι κάνει λοιπόν; Αγοράζει παίκτες και μαζί τους αγοράζει και τον χρόνο, διότι το μεγάλο πορτοφόλι του Αμπράμοβιτς του το επιτρέπει.
Πώς αγοράζει χρόνο; Μα κάνοντας μεταγραφές από μία και μόνη ομάδα. Την Ατλέτικο η οποία εκτός των άλλων και την ανάγκη των χρημάτων έχει και δεν μπορεί να πείσει κάποιους παίκτες της να μείνουν για πάντα σε αυτήν.
Η ομάδα που φέτος, απέκλεισε εύκολα και την Τσέλσι του Μουρίνιο από τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Ισπανία, μπροστά από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, δεν είναι εύκολο να αντισταθεί στα εκατ. ευρώ και τις ορέξεις των μεγάλων της Ευρώπης. Ο Μουρίνιο το ξέρει και αγοράζει ότι καλύτερο έχει η Ατλέτικο προκειμένου να... κόψει δρόμο.
Επί της ουσίας το καλοκαίρι ο Μουρίνιο θα προσπαθήσει να “παντρέψει” δύο ομάδες σε μία. Θα προσπαθήσει δύο έτοιμα παζλ (την Τσέλσι που έφτιαξε αυτός και την Ατλέτικο που έφτιαξε ο Σιμεόνε) να τα μετατρέψει σε ένα μεγαλύτερο.
Ο Κουρτουά επιστρέφει, ο Τιάνγκο έχει ήδη υπογράψει στους μπλε ως ελεύθερος, ο Ντιέγκο Κόστα πέρασε και από ιατρικές εξετάσεις και ανακοινώνεται από μέρα σε μέρα. Επιπλέον ο Φελίπε Λούις φαίνεται έτοιμος για να ακολουθήσει τους τρεις πρώην συμπαίκτες του στο Λονδίνο και δεν αποκλείεται να υπάρξει και πέμπτος παίκτης. Ο Μιράντα ή ο Γκοντίν.
Πέντε βασικοί της Ατλέτικοι και άλλοι έξι της περσινής Τσέλσι γίνονται πολύ πιο εύκολα και πολύ πιο γρήγορα ομάδα.
Ο Μουρίνιο με τα λεφτά που έχει στη διάθεσή του θα μπορούσε εύκολα να κάνει καλές μεταγραφές. Ενδεχομένως και να βρει καλύτερους παίκτες από τον Ντιέγκο Κόστα, τον Φελίπε Λουίς, τον Τιάγκο και τον Μιράντα ή τον Γκοντίν, παίκτες όμως αυτούς του επιπέδου που να έχουν υπάρξει συμπαίκτες για τουλάχιστον δύο χρόνια στην ίδια ομάδα δεν μπορούσε να βρει.
Από ποια άλλη ομάδα στον κόσμο ο Μουρίνιο θα μπορούσε να πάρει πέντε βασικούς παίκτες και να είναι όλοι υψηλού επιπέδου; Από καμία είναι η απάντηση. Θα μπορούσε να πάρει έναν από την Ρεάλ, έναν από την Μπάγερν, έναν από την Μπαρτσελόνα, έναν από την Γιουβέντους και έναν από την Παρί για παράδειγμα. Δεν είναι όμως εύκολο να συνθέσεις αυτό το παζλ με τα πολλά διαφορετικά κομμάτια και να το κάνεις να φέρει τίτλους από την πρώτη σεζόν. Αν όμως πάρεις πέντε παίκτες από την ίδια ομάδα, τότε το πράγμα γίνεται σαφώς ευκολότερο...
Ο Μουρίνιο το ξέρει. Και για αυτό με τα λεφτά του Αμπράμοβιτς, αγοράζει μαζί με την ποιότητα και χρόνο.